روایتی از کلاس درس تا خط مقدم

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسانه بابل به نقل از «بلاغ» شهید یدالله اکرانژاد نه تنها در عرصه تحصیل و فعالیت‌های علمی برجسته بود، بلکه با حضور در جبهه‌های جهاد سازندگی، تعهد و تلاش خود را برای خدمت به مردم و کشور نشان داد. او نمونه‌ای کامل از هم‌آمیختگی دانش، اخلاق و عمل بود که امروز می‌تواند الهام‌بخش نسل جوان دانشجو باشد.

در ادامه گفتگو با بردار شهید دانشجو را می‌خوانید.

بلاغ: لطفاً از دوران کودکی و تحصیلات شهید برای ما بگویید. چه ویژگی‌هایی او را از دیگران متمایز می‌کرد؟

اکرانژاد: یدالله در خانواده‌ای محروم در روستای «مازو باغ‌سر» رامسر به دنیا آمد. از همان دوران ابتدایی شاگرد ممتاز بود و همیشه علاقه وافری به یادگیری نشان می‌داد. او هرروز مسیر بیش از ۱۰ کیلومتری روستا تا مدرسه را پیاده طی می‌کرد و هیچ‌گاه اجازه نمی‌داد سختی‌ها مانع درس خواندنش شود. یدالله در هنرستان صنعتی تنکابن در رشته راه و ساختمان شاگرد ممتاز بود و استعدادهای عملی و نظری‌اش زبانزد همه معلمان بود. همین پشتکار و نظم باعث شد بعدها بتواند همزمان در دو دانشگاه تحصیل کند و در رشته مهندسی عمران شاگرد اول باشد. او از کودکی اهل مطالعه، موسیقی و شعر بود و علاقه به طبیعت و اخلاق درست، بخشی از شخصیت انسانی و عمیق او بود. این نگاه انسانی و تعهد به یادگیری او را از همان ابتدا به الگویی برای اهالی و جوانترهای محل تبدیل کرده بود.

بلاغ: شهید یدالله همزمان در دو دانشگاه تحصیل می‌کرد. این کار چگونه برای او امکان‌پذیر شد و چه ویژگی‌هایی در او باعث موفقیتش شد؟

اکرانژاد: یدالله نظم، برنامه‌ریزی دقیق و پشتکار مثال‌زدنی داشت. صبح‌ها در دانشکده فنی حضور می‌یافت و بعد از کلاس‌ها در دانشگاه آزاد یزد در رشته مهندسی عمران سر کلاس حاضر می‌شد. حتی سه وعده غذا را کامل نمی‌خورد تا به مطالعه و پروژه‌هایش برسد. علاقه و تعهد او به علم همراه با استعداد ذاتی باعث شد در هر دو دانشگاه ممتاز باشد و با بورسیه تحصیلی و پیشنهاد ادامه تحصیل مواجه شود اما هیچ‌گاه توقعی نداشت و همواره می‌گفت: «انسان باید عملگرایانه و بدون چشم‌داشت پیش برود.» او بر این باور بود که تحصیل و دانش تنها هدف نیست، بلکه وسیله‌ای است برای خدمت به مردم و انقلاب. همین دیدگاه شهید را از یک دانشجوی معمولی به الگویی روشنفکر و پیشرو تبدیل می‌کرد.

بلاغ: درباره نگاه روشنفکرانه و مترقی او به دانش، تخصص و نقش دانشجویان در توسعه کشور بگویید؟

اکرانژاد: یدالله همیشه می‌گفت دانشجویان متعهد باید تخصص خود را بالا ببرند تا کشور از دست متخصصان غربزده و بی ایمان در امان بماند. او معتقد بود که تنها راه نجات کشور داشتن مهندسان، کارشناسان و متخصصان متعهد است. حتی در وصیت‌نامه‌اش نوشته بود: «تنها راه نجات از سلطه جهان‌خوران شرق و غرب داشتن دانشمندان متعهد و متخصص است.

نگاهش همیشه پیشرو و متعهد به توسعه علمی و فرهنگی کشور بود و دانشجویان را به تلاش و مطالعه تشویق می‌کرد. او برای دانشجویان امروز نمونه‌ای است که نشان می‌دهد ترکیب تعهد، علم و اخلاق می‌تواند راهگشای توسعه کشور باشد.

بلاغ: شهید یدالله هم در دانشگاه فعال بود و هم در جبهه. چگونه این دو سنگر را به صورت همزمان مدیریت می کردند؟

اکرانژاد: یدالله میان دانشگاه و جبهه تعادل خارق‌العاده‌ای برقرار کرده بود. در تابستان‌ها پروژه‌های جهاد سازندگی را در تنکابن اجرا می‌کرد، از جمله ساخت جاده‌ای چهار کیلومتری در منطقه تودارک از توابع لشتو که بعد از شهادتش به نام او نامگذاری شد. در جبهه هم با ابتکارات خاص و به‌کارگیری درست امکانات سد خاکی بهمن‌شیر را در عرض ۲۰ روز ساخت که نقش حیاتی در ارتباط نیروهای اسلام و جبهه داشت. او حتی تکنیک‌های محلی و دانش بومی را به کار می‌برد و به گفته همراهانش با درک جغرافیایی و محاسبات دقیق پروژه را به بهترین شکل ممکن مدیریت کرد. او معتقد بود که برای خدمت به مردم، باید هم دانش علمی داشت و هم روحیه عملگرایی.

این توانایی در مدیریت دو سنگر دانشگاه و جبهه باعث شده بود شهید یدالله الگویی بی‌نظیر برای دانشجویان و جوانان باشد. جالب‌تر اینکه ایشان علاوه بر اینکه یک مهندس قهار بود به امور رانندگی با ماشین‌های سنگین هم احاطه داشت و همزمان در کنار کار فنی و مهندسی کارهای اجرایی و رانندگی ماشین‌های راهسازی را هم ودشان انجام می‌دادند.

بلاغ: چه ویژگی‌های اخلاقی و انسانی در منش او وجود داشت که امروز می‌تواند برای دانشجویان الگو باشد؟

اکرانژاد: یدالله انسانی کم‌حرف، صادق، با اخلاق و محبوب همه بود. نظم، تعهد و پاکیزگی در رفتار روزمره‌اش مشهود بود. وسایل شخصی‌اش را مرتب و بسته بندی کرده بود و نامه‌ها و اشعارش که بارها نوید شهادتش را در آنها برای ما یادآور شده بود همه بسیار مدون و تنظیم شده برای ما باقی ماند.

او هیچوقت ارزش کار افراد را با مدرک یا مقامشان نمی‌سنجید و همواره به دیگران احترام می‌گذاشت، چه در دانشگاه و چه در جبهه. رفتار او نشان می‌دهد که دانشجو باید نه فقط در علم، بلکه در اخلاق و منش انسانی نیز سرآمد باشد.

بلاغ: علاقه او به هنر، شعر و مطالعه چگونه با فعالیت‌های علمی و عملی او تلفیق می‌شد؟

اکرانژاد: یدالله علاقه وافری به موسیقی، شعر، عرفان و طبیعت داشت و اینها دیدگاهش نسبت به زندگی و دانش را انسانی و عمیق می‌کرد. او می‌گفت دانش و ایمان باید همراه هم باشند و انسان با توازن میان روح و عقل می‌تواند به نتایج بزرگ برسد. در جلسات دانشجویی همیشه صاحب‌نظر بود و افکار مترقی و اخلاقی خود را به دوستانش منتقل می‌کرد. او نشان داد که یک دانشجوی متعهد می‌تواند هم در علوم مهندسی سرآمد باشد و هم در اخلاق و بینش فرهنگی و اجتماعی نمونه باشد.

حتی پس از شهادت ایشان و آشنایی بیشتر جامعه با ابعاد علمی و شخصیتی ایشان همین موضوع انگیزه  بسیار زیادی برای ادامه تحصیل و پیشرفت در جوانان منطقه بود و حتی در مراسمات و سالگردهایی که برای ایشان برگزار می شد همواره سخنرانان از چهره های علمی و دانشگاهی بودند و موضوعات علمی و اقتصادی مورد نیاز جامعه را بواسطه ی این مراسمات عنوان می کردند.

بلاغ: اشاره ای داشته باشید به توصیه‌های کتبی و شفاهی ایشان به دانشجویان؟

اکرانژاد: ایشان می‌گفتند: ما باید به جای سرگرم شدن به مسائل حاشیه‌ای درس بخوانیم، تخصص خود را بالا ببریم و الگویی برای دیگران باشیم. او دانشجو را نه فقط فردی که مدرک می‌گیرد بلکه کسی می‌دانست که باید به توسعه کشور، استقلال علمی و اعتلای اخلاقی جامعه کمک کند.توصیه‌هایش هنوز هم برای دانشجویان امروز الهام‌بخش است. حتی در وصیت‌نامه‌اش تأکید داشت که خدمت به انقلاب، مردم و علم از هر عنوان و مقامی مهم‌تر است.

بلاغ: از خاطرات و تجربه های شخصی خودتان که نشان‌دهنده افکار و منش شهید باشد برای مخاطبان ما بفرمایید؟

اکرانژاد: جمله‌ای از آخرین بارهایی که به خانه آمد به خاطر دارم. من به ایشان یادآور شدم حالا که دیگر به عنوان یک مهندس شناخته شده هستی بیشتر باید عضو شأنیت و جایگاه خودت باشی که جمله‌ای که ایشان گفتن را خوب به خاطر دارم. گفتند: «عبداله! آدم شدن مهم‌تر از مهندس شدن است.»

او همیشه روی اخلاق، صداقت، نظم و تعهد تأکید داشت و می‌گفت که شهادت سعادتی بزرگ است و انسان باید برای خدمت به مردم و دین آماده باشد. این جمله‌ها هنوز در ذهن ما حک شده و الگویی برای ما ونسل امروز است.

بلاغ: در فعالیت‌های جهاد سازندگی و جبهه چه ابتکارات و اقدامات خاصی داشت که ایشان را متمایز می‌کرد؟

اکرانژاد: شهید اکرانژاد در جبهه و جهاد سازندگی نمونه‌ای از نوآوری، برنامه‌ریزی و مدیریت عملی بود. از ساخت جاده و سد خاکی تا انجام پروژه‌های مهندسی دقیق در کوتاه‌ترین زمان ممکن همه نشان‌دهنده توانایی فکری و عملی او بود. او حتی روش‌های محلی و دانش سنتی را در پروژه‌ها به کار می‌برد تا بهترین نتیجه حاصل شود. به گفته دوستانش هیچ‌کس مانند او توانایی مدیریت و همزمان ترکیب دانش و عمل را نداشت.

بلاغ: اگر بخواهید به عنوان یک برادر، یدالله را در یک جمله به دانشجویان امروز معرفی کنید چه می‌گویید؟

اکرانژاد: یدالله الگویی از دانش، اخلاق، تعهد و عملگرایی بود؛ دانشجویی که همزمان در دانشگاه و جبهه، با افکار مترقی و نگاه پیشرو نشان داد علم و ایمان، اخلاق و عمل می‌توانند دست به دست هم دهند و آینده‌ای روشن بسازند.

به گزارش بلاغ؛ شهید یدالله اکرانژاد نمونه‌ای کامل از دانشجوی متعهد، نخبه و پیشرو بود که نشان داد علم، ایمان، اخلاق و عملگرایی می‌توانند در کنار هم الگویی برای نسل‌های آینده ایجاد کنند. او به دانشجویان امروز یادآوری می‌کند که تلاش، نظم، مطالعه و خدمت به کشور و مردم، اصولی هستند که هر دانشجوی متعهد باید سرلوحه زندگی خود قرار دهد. یاد و راه او همچنان زنده است و افکار مترقی و انسانی او الهام‌بخش دانشجویان نسل امروز خواهد بود.

گفتگو: محمدعلی جوربنیان

انتهای خبر/