در حکمت دوم نهج‌البلاغه آمده است؛

از اين کارها بپرهيز

امام علی علیه‌السلام در حکمت دوم نهج‌البلاغه به «پرهیز از برخی کارها» پرداخته است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «بلاغ» امام علی عليه‌السلام در اين کلام نورانى‌اش به پيامدها و آثار سوء سه رذيله اخلاقى، در عباراتى کوتاه و فشرده، اشاره فرموده است.

نخست مى‌فرمايد «هرکس طمع پيشه کند خود را حقير ساخته است». (أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ).

واژه «طمع» به معناى طالب بودن بيش از حق خود و گرفتن مواهب زندگى از دست ديگران است و تعبير «استشعر» که به معناى پوشيدن لباس زيرين است اشاره به اين است که طمع را به خود چسبانده و از آن جدا نمى شود؛ بديهى است که افراد طمّاع براى رسيدن به مقصود خود بايد تن به هر ذلتى بدهند و دست سؤال به سوى هر کس دراز کنند و شخصيت خود را براى نيل به اهداف طمع کارانه خود بشکنند.

وَ قَالَ عَلَيهِ السِّلَامُ

أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ، وَ رَضِيَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ، وَ هَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَهُ.

امام (عليه‌السلام) فرمود:

هر کس طمع پيشه کند خود را حقير کرده و کسى که ناراحتى هايش را (نزد اين و آن بدون هيچ فايده‌اى) فاش کند به ذلت خويش راضى شده و آن کس که زبانش را بر خود امير کند شخصيتش حقير خواهد شد.

انتهای خبر/