یادداشت؛

اربعین؛ نمایش عشق و ارادت به امام حسین (ع)

ایام اربعین حسینی، تجلی‌گاه عشق و ارادت میلیون‌ها نفر از پیروان اهل بیت (ع) به امام حسین (ع) است.

به گزارش گزارش خبرگزاری رسانه بابل به نقل از «بلاغ» این مناسبت، نه تنها یک مراسم مذهبی بلکه یک پدیده اجتماعی و فرهنگی است که در آن مردم از نقاط مختلف جهان با نام امام حسین (ع) و برای واکاوی فلسفه شهادت و ایثار به سوی کربلا می‌شتابند.

 

نزدیک به چهل روز پس از عاشورا، مراسم اربعین، به عنوان یک تجمع بزرگ انسانی و معنوی در کربلا و مسیرهای منتهی به آن برگزار می‌شود. زائران از کشورهای مختلف با پای پیاده و گاهی با وسایل نقلیه راهی کربلا می‌شوند تا در این رویداد بزرگ شرکت کنند و تعهد خود را نسبت به ارزش‌های انسانی و اسلامی نشان دهند.

 

همراهی مردم در این سفر کم‌نظیر است. زائران با شوق و اشتیاق در مسیرهای طولانی و دشوار قدم می‌زنند و در این راه با یکدیگر هم‌نوا و همدل می‌شوند. این پیاده‌روی نمادی از وحدت و همبستگی مسلمانان است و مؤمنان از هر قوم و ملیتی در آن حضور دارند.

 

در این مسیر، شعارهایی چون «الحسین، سبیل النجاة» و «الزائرون سراج الله» با شور و اشتیاق سر داده می‌شود و هر کس تلاش می‌کند تا دیگران را در این سفر معنوی یاری دهد. روحیه ایثار و فداکاری در بین زائران به وضوح مشهود است و هر کسی به نوعی تلاش می‌کند تا در این حرکت بزرگ سهیم باشد.

 

خدمت به زائران یکی از نمادهای بارز مراسم اربعین است. بسیاری از مردم با خود غذا، آب و لوازم مورد نیاز زائران را به همراه می‌آورند و در برخی مناطق، موکب‌های مردمی برپا می‌شود که به زائران خدمات مختلف ارائه می‌دهند. موکب‌ها معمولاً توسط گروه‌های داوطلب مردمی، خانواده‌های خیر و سازمان‌های مختلف راه‌اندازی می‌شوند. در این موکب‌ها، خدماتی از قبیل غذای گرم، آب، چای، میان‌وعده و حتی امکانات بهداشتی برای راحتی زائران مهیا می‌شود.

 

داوطلبان با عشق و انگیزه، در این موکب‌ها کار می‌کنند و نه تنها به زائران خدمت می‌کنند، بلکه با این کار خود یک فضای معنوی و دوستانه خلق می‌کنند. هر موکب به نوعی نمایانگر فرهنگ و آداب و رسوم منطقه‌ای است که در آن قرار دارد و نشان‌دهنده محبت و همدلی مردم است.

 

زائران در این موکب‌ها نه تنها غذای لازم را دریافت می‌کنند، بلکه احساس نزدیکی و همدلی را نیز تجربه می‌کنند. بسیاری از مردم، لباس‌های خود را در میانه مسیر به زائران هدیه می‌دهند و برخی دیگر، با قرار دادن امکانات استراحت در کنار جاده، فرصتی برای خستگی‌زدایی و تجدید قوا فراهم می‌کنند. این خدمات در کنار فرایض دینی، باعث می‌شود مفهوم خدمت به دیگران به یک ارزش گرانبها تبدیل شود.

 

علاوه بر این، برای زائران امکانات پزشکی نیز در نظر گرفته می‌شود. در طول مسیر، گروه‌های پزشکی و داوطلب از سازمان‌های بهداشتی بصورت شبانه‌روزی به زائران خدمات می‌دهند و در صورت نیاز به کمک‌های درمانی، در خدمت آن‌ها هستند. این ایجاد زیرساخت‌های پزشکی و خدماتی به تصویر کامل‌تری از پیاده‌روی اربعین می‌افزاید که در آن علاوه بر جنبه‌های معنوی، توجه به سلامت و راحتی زائران نیز مورد توجه قرار می‌گیرد.

 

موکب‌های اربعین، در هر گوشه از مسیر، با تنوع و رنگارنگی خود نمایانگر همبستگی مردم به شمار می‌روند.

 

از موکب‌های بزرگ و شناخته‌شده که توسط سازمان‌ها و نهادهای بزرگ دینی و اجتماعی ایجاد می‌شوند، تا موکب‌های کوچک و محلی که با عشق و فداکاری چند نفر از اهالی یک منطقه برگزار می‌شود. همه این تلاش‌ها نشان‌دهنده یک نوع همبستگی جمعی است که در نهایت هدف آن نزدیکی به امام حسین (ع) و دستیابی به مفاهیم انسانی و اخلاقی اوست.

 

مراسم اربعین نه تنها یک مراسم ، نه تنها یک رویداد مذهبی بلکه یک حرکت اجتماعی عمیق است که در آن مردم با هر نوع پیشینه‌ای گرد هم می‌آیند تا پیام عاشورا را زنده نگه دارند. در این ایام، روحیه‌ای از همدلی، دوستی و برادری در میان زائران موج می‌زند و آن‌ها با نیت قربت الی الله، به یکدیگر خدمت می‌کنند. این پیاده‌روی بزرگ، فرصتی برای تجدید میثاق با اصول حسینی و ارزش‌های انسانی نظیر صبر، ایثار و محبت به دیگران است.

 

همه این عوامل سبب می‌شود که پیاده‌روی اربعین یک تجربه منحصر به فرد باشد. زائران در این سفر، نه تنها از لحاظ جسمی بلکه از لحاظ روحی نیز تقویت می‌شوند و هر گام که برمی‌دارند، آن‌ها را به امام حسین (ع) نزدیک‌تر می‌کند. در این میان، صحنه‌های زیبای همدلی و همکاری در خدمت به زائران به وضوح دیده می‌شود، جایی که افراد از اقصی نقاط دنیا با فرهنگ‌ها و زبان‌های مختلف به هدفی واحد و مشترک متعهد شده‌اند.

 

در نهایت، اربعین حسینی به همه یادآوری می‌کند که عشق و ارادت به اهل بیت (ع) می‌تواند مرزها را بشکند و انسان‌ها را به هم نزدیک‌تر کند. این رویداد مهم نه تنها توصیف‌گر یک سفر به کربلا است، بلکه تبدیل به نمادی از وحدت، محبت و فداکاری در میان مسلمانان و همه انسان‌ها می‌شود.

 

یادداشت: محمدعلیزاده کارشناس فرهنگی